overplaatsing naar het SFG

Als je denkt dat je al alles hebt gehad, dan kan er toch nog heel veel gebeuren. Vandaag begon als een ‘gewone’ dag in het ziekenhuis. Emma had redelijk geslapen en Peter dus ook redelijk op zijn stretcher... dan rustig aan wakker worden. Daarna samen ontbijten, Emma eet alleen niet zo veel, omdat haar maagje al vol zit met voeding die ze ’s nachts met de sonde krijgt. En daarna onder je eigen douche. Want in een isolatiekamer heb je natuurlijk ook een eigen douche en toilet. Na dit ochtendritueel begon de onzekerheid al toe te nemen. Peter liet me weten dat er werd medegedeeld dat Emma waarschijnlijk overgeplaatst zou worden naar het Sint Franciscus Gasthuis. Na overleg bleek het toch niet door te gaan. In de middag zouden plotseling Emma’s onderbenen en voeten nog in het gips gezet moeten worden om te voorkomen dat  haar spieren helemaal in een verkeerde stand gaan staan. Om een uur of drie ’s middags kwam er iemand van Livit om Emma’s benen te gipsen. Emma vond het ontzettend leuk, lekker kliederen met gips op je bed. De foto’s spreken voor zich!

Lekker kliederen op je bed

Dit gips werd weer van haar benen afgehaald. Dit gips zal gebruikt worden om spalken voor haar te maken. Ze zal in de komende tijd, als haar voeten uit het gips zijn, met  deze spalken om moeten gaan slapen. Na deze gipsklus kregen we te horen dat we nu wel naar het SFG moesten verhuizen. Om 16.30 uur zou de ambulance komen om ons te vervoeren naar het SFG. Alles werd in orde gemaakt. De ambulance zou nu om 17.00uur komen, want de benen van Emma zaten nog niet in het gips. De gipsmeester werd opgetrommeld. En hij zette de voeten van Emma goed in heel mooi roze gips. Emma kreeg er ook schoentjes onder zodat ze er nog een beetje op kan lopen. En als ze loopt oefent ze gelijk haar spieren.

Emma met haar benen in het gips

Ze hopen dat Emma volgende week vrijdag , als het gips eraf wordt gehaald, haar voeten iets beter staan en dat de spieren van haar kuitbeen iets langer geworden zijn. Ze zetten dan gelijk weer nieuw gips om het een en ander weer verder op te rekken. …….En toen kwam om 18.00 uur de ambulance. Emma mocht gelukkig door haar moeder worden gedragen en ook tijdens het ritje naar het SFG mochten we gewoon op de stoel blijven zitten.

 

in de ambulance

De brancard was voor de tassen. We waren er snel. Op de kinderafdeling kregen we een mooie isolatie box met uitzicht over de snelweg en heel Rotterdam. De verpleegkundigen zijn allemaal even lief en doen ontzettend hun best voor Emma. Maar Emma wil alleen maar slapen. Ze zegt weinig en is stil. Ze heeft nog hoge koorts. 39,6 ! Het aansluiten van de medicijnen ging prima. Alleen bij de sondevoeding stagneerde de hele boel. Geen slangetje en geen koppelstuk in het hele ziekenhuis te vinden die op de sonde van Emma past…. Dus noodtroepen van thuis aangerukt... Onze buurman Arco bracht de hele pomp met toebehoren maar naar het ziekenhuis ….  Nu gaan we lekker slapen en eten en hopen dat morgen ons niet zoveel verrassingen  brengt.