Spoedopname

Spoedopname

Het waren een paar heerlijke dagen thuis! Zondag, maandag en dinsdag!  Zondagnacht was Emma echt ziek. Spugen en diarree. En daarbij stroomden de tranen soms over haar wangen omdat ze zich zo verdrietig voelde. Zondag was Emma nog moe. Ze had weinig energie en had ook wat last van de sondevoeding. Maar ze sliep heerlijk in haar ledikantje en genoot van haar eigen speelgoed. Gezellig een spelletje doen lukte ook om daarna weer even lekker te slapen. Maandag ging alweer wat beter. ’s Nachts had ze zonder te spugen geslapen (wel zo’n vijf keer wakker….). Allen ’s morgens vroeg spuugde ze nog een beetje voeding uit. Ze keek haar vader verwijtend aan en maakte de volgende opmerking: “Je hebt  er net een beetje te veel in gedaan. ”( ze bedoelde sondevoeding) Aan het einde van de morgen trotseerde ze de wind en fietste zelf naar school om haar grote broer en zus te halen.  ’s Middags hadden we een gesprek met thuiszorg Rotterdam. De thuiszorg komt als het nodig is de maagsonde van Emma vervangen. Een maagsonde mag zes weken blijven zitten, maar met braken is het goed mogelijk dat hij er eerder uitkomt. Het is dus van belang dat het geregeld is , wie een nieuwe sonde kan plaatsen. Dinsdag verliep prima. ’s Avonds kwam de buurvrouw Mirjam nog een injectie Neupogen geven. Vanaf dinsdag krijgt Emma dagelijks deze injecties Neupogen in haar beentje. Neupogen stimuleert het beenmerg om bepaalde witte bloedcellen aan te maken. Witte bloedcellen zijn nodig om het lichaam te verdedigen tegen ziekteverwekkers, zoals bacteriën. Een bijwerking kan zijn dat ze spier- of skeletpijn krijgt. Bij een tekort aan witte bloedcellen heeft ze veel meer kans op ernstige infecties. Haar bloedbeeld wordt regelmatig gecontroleerd. In het ziekenhuis werd geadviseerd om goed uit de buurt te blijven van zieke of verkouden kinderen en zodra er een kinderziekte bij Theimen en Elise op school is, moet dit aan ons gemeld worden.

Na een onrustige nacht, werd ze vanmorgen met koorts wakker. Koorts betekent vaak een spoedopname in het ziekenhuis. We hebben nog even afgewacht, maar om 11.00uur was de koorts nog niet gezakt en hebben we toch maar contact opgenomen met  het ziekenhuis. Natuurlijk moesten we komen. Na een vingerprik werden haar bloedwaarden bepaald. Deze gaven aan dat het HB van Emma prima in orde was (6,9), maar dat ze geen afweer meer had tegen bacteriën. Nu is Emma dus in isolatie. Ze mag de kamer niet verlaten, omdat er buiten de kamer teveel bacteriën zijn die haar ziek kunnen maken. Voor bezoek gelden ook strikte regels. Handen wassen voor je binnenkomt en geen hoestende en proestende mensen aan het bed van Emma. Omdat Emma zo laag in haar afweer zit, kon het geplande onderzoek vanmiddag op de afdeling neurologie niet doorgaan. Na overleg werd besloten de apparatuur van de afdeling neurologie dan maar mee te nemen naar de afdeling oncologie zodat Emma toch nog een EMG kon  doen. Het doel van een EMG  en zenuwgeleidingsonderzoek is het verkrijgen van informatie over de functie van zenuwen en spieren. Om de activiteit van de spieren te onderzoeken, wordt gebruik gemaakt van een zeer dunne elektrode, waarmee de spier wordt aangeprikt. Dit vond Emma echt heel vervelend. Die naald is ook best lang in zo’n heel dun beentje. Bij dit onderzoek wordt de elektrische activiteit van de spier zowel in geluid omgezet als op beeld weergegeven.Om de zenuwgeleiding te meten, worden er verbindingen aangebracht tussen de huid en het EMG-apparaat. Dit gebeurt door middel van kleine metalen plaatjes  die de elektrische signalen van de zenuwen en de spieren kunnen opvangen.Om de zenuw te prikkelen, worden vervolgens op enkele plaatsen bij de zenuw elektrische schokjes gegeven. Emma vond dit echt niet leuk. Het lijkt ook gewoon op schrikdraad. En dat pak je ook niet voor je plezier vast! Het was voor de tweede keer dat Emma dit onderzoek kreeg. De neuroloog wil weten of er veranderingen zijn t.o.v. de vorige keer. Ze heeft het weer dapper gedaan!

Wat er nu met Emma aan de hand is weten we nog niet precies. Morgen zal er weer bloed geprikt worden om dit te vergelijken met de bloedwaarden  van vandaag. In ieder geval heeft Emma nu antibiotica en moeten we hier blijven totdat deze kuur afgelopen is en Emma zich weer beter voelt. We hopen natuurlijk wel dat we snel weer thuis zijn!